Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors
This content is avaible:

Pallotynki na Białorusi – druga odsłona

Długotrwałe prześladowania Kościoła katolickiego miało wpływ nie tylko na jego stan materialny (zrujnowane kościoły, niektóre zamienione na spichrze, magazyny, sklepy monopolowe, kina, teatry, domy kultury, baseny itp.), ale dokonały także spustoszenia w przestrzeni duchowej człowieka. Obecna otwartość (tolerancja?) władz państwowych wobec prawa do wolności wyznania (głównie skierowana do Kościoła prawosławnego, przy uznaniu prawosławia za religię państwową), przyczynia się do stopniowej zmiany stosunku zwykłych ludzi do katolików. Kościół katolicki – ponad wszelkimi podziałami – trzyma się bezpiecznego kursu: według Ewangelii, przede wszystkim służy biednym, bez względu na religię lub wyznanie. To jest aktualnie nasze, pallotynek, nowe/stare apostolskie posłanie. Nowe – bo aż do upadku komunizmu w 1989 r. nie było żadnej możliwości pracy apostolskiej na Białorusi; stare – ponieważ przed II wojną światową granice Polski sięgały daleko na wschód, a Rajca, należąca do Polski w tamtym czasie, miejsce naszych pallotyńskich narodzin, po wojnie przeszła w posiadanie Białorusi.

 

Siostry pallotynki, zaproszone przez ks. Wacława Sutkowskiego SAC, przybyły na Białoruś do Woronowa 15 września 1993 roku. Białoruś oznacza powrót do korzeni w Rajcy. Było to – jak się okazało – głębokim pragnieniem wielu starszych sióstr, zwłaszcza żyjących jeszcze Rajczanek. Przez pierwsze kilka lat siostry mieszkały w różnych miejscach w wynajętych mieszkaniach lub u księży pallotynów w parafii. Ostatecznie dom został kupiony w grudniu 2001 r., znak osiedlenia się sióstr na miejscu. Siostry katechizują dzieci w parafii i poza miastem, udzielają się charytatywnie, przygotowują posiłki dla ubogich, czuwają nad nad zakrystią i prowadzą „Wieczerniki” – wspólnoty formacji apostolskiej dla dzieci i młodzieży w oparciu o pallotyńską duchowość (jako przygotowanie do Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego w konsekwencji). W chwili obecnej są trzy siostry we wspólnocie. Warto podkreślić dobrą współpracę z niemiecką grupą kierowaną przez s. Ingrid Schuler SAC, których wsparcie i osobiście świadczona pomoc, nigdy nie będą tutaj zapomniane.

woronowo pallotyni kosciol1

Kościół parafialny w Woronowie

finalprof woronowo

Wieczna Profesja s. Natalii Pieckielun z Białorusi w Woronowie.

Bereza Kartuska (od 1995 roku). Zostałyśmy zaproszone przez księży pallotynów, dokładnie ks. Andrzeja Marca SAC, który pracował tam od 1991 roku. Początki parafii były bardzo trudne. Przeszkody sztucznie tworzone przez władze lokalne znacznie utrudniały pracę duszpasterską. Kiedy przybyli tam pallotyni, nie było kościoła katolickiego w mieście (ostatni z nich został zniszczony w 1964). Ludzie zachowali swoją wiarę w sercach, w tajemnicy spotykając się na modlitwę w prywatnych domach. Można było być za to osadzonym w więzieniu. Kiedy po przyjeździe ks. A. Marzec zaczął organizować katolików w Berezie, miał jedynie pozwolenie na wynajęcie tylko na dwie godziny sali teatralnej na niedzielną Mszę św. i sprawowanie innych sakramentów, płacąc za to sporo pieniędzy (choć ludzie uznawali to za wielkie osiągnięcie i błogosławieństwo. Na miejscu dawnego kościoła był sklep monopolowy. Po długich i bolesnych staraniach ks. Andrzej razem z ludźmi otrzymał pozwolenie na wybudowanie nowego kościoła. Aktualnie prace są już zakończona. W parafii pracują dwie siostry pallotynki: s. Natalia Pieckielun i s. Jadwiga Puchalska.

ukraine sis1

S. Natalia Pieckielun i s. Śnieżana Wieryszko na pielgrzymce.

berezakasciol

Kościół parafialny w Berezie zbudowany rękoma parafian, zwłaszcza kobiet.

bereza main altar

Bereza Kartuska – obraz na ścianie głównej prezbiterium, namalowany przez artystę białoruskiego Vasyla.

______________________

Źrodła: Materiały z archiwum prowincjalnego

Foto: s. Blanka Sławińska i Wikipedia

 

Categories