Dzisiaj rano miałyśmy przyjemność dowiedzieć się więcej o naszej zgromadzeniowej historii od s. Gerburg Vogt i s. Magdaleny Klein. Po tym jak Siostry Pallotynki (później Siostry Pallotynki Misjonarki) osiadły w Limburgu, przeżyły napływ wielu młodych, energicznych i pełnych entuzjazmu kobiet wstępujących do naszego Zgromadzenia. Swego rodzaju „problemem” sióstr stała się jakby nadmierna obfitość daru powołań Boga. Problem: co zrobić z taką liczbą młodych kobiet? Jakie dać im zajęcia w ciągu dnia? Jak spożytkować tyle energii? Odpowiedzią były misje. Po otwarciu misji w Kamerunie, udałyśmy się do Anglii, potem siostry zostały wysłane do Stanów Zjednoczonych, a stamtąd do Hondurasu Brytyjskiego. To był u początku naszego Zgromadzenia. Potem kontynuowano misje w wielu innych odległych krajach i na dalekich kontynentach. S. Gerburg zachęcała „córki” – czyli następne pokolenia, aby kontynuowały spisywanie historii.
Gdy zatrzymać się chwilę nad siostrami pionierkami, człowiek zastanawia się, w jaki sposób można było osiągnąć tak wiele, posiadając tak mało. Każdy talent, którym Bóg je obdarzył, został skrzętnie wykorzystany. Nawet brak talentu lub cokolwiek najmniejszego w człowieku nie zostało zaprzepaszczona. Nasze siostry potrafiły robić meble, umiały przetrwać w klimacie tropikalnym, i nauczyły się, jak umierać na obcej ziemi. Te niezwykłe kobiety dały nam wzór, jak żyć na własnych warunkach. Kiedy Bóg daje ci limonkę, dostaniesz też od Niego przepis na lemoniadę.
Wycieczka edukacyjna
W godzinach popołudniowych siostry udały się do Vallendar, by odwiedzić pallotynów i zwiedzić miejsca kultu Schönstattu. Oprowadzono nas w dwóch turach: z ks. Arthurem Pfeiffer i z ks. Savio, pallotynami mieszkającymi w Vallendar. Cieszyłyśmy się widząc wizerunki św. Wincentego i dowiadując się więcej na temat relacji między pallotynami i Ruchem Schönstattskim.
0
