IMMACULATE CONCEPTION SCHOOL: 1930-1954
321 Edmund St. (East Liberty, Friendship Area)
Pittsburgh, Pa
Gdy siostry pionierki przyjechały do Pittsburgha pociągiem w dniu 28 sierpnia 1930 roku, czekał na nie proboszcz, ks. Piscopo Bonaventuro. To był najgorętszy czas lata, a upał tak ogromny, że dosłownie sparaliżował siostry: Vincentię Rogge, Loyolę (Eva Maria) Bach, Gonzagę Evans i Odilia Bonn.
Pierwsza szkoła składała się z trzech niewielkich zabudowań i miała przydomek „kurniki”. Obiekty te były w złym stanie, gdyż Wielki Kryzys przyczynił się do ubóstwa parafii. Siostry musiał stawić czoła elementarnym problemom, jak niedobór bieżącej wody, słabe oświetlenie i plaga szczurów.
Parafia Niepokalanego Poczęcia NMP w Pittsburghu służyła Włochom. Spokojne z natury siostry niemieckiego pochodzenia w zderzeniu z włoskim temperamentem odkrywały zupełnie inny, niż dotąd doświadczyły, świat, a to zmusiło je do pewnych kulturowych korekt, by móc w pełni odpowiedzieć na potrzeby tak żywiołowych ludzi.
Immaculate Conception School dzisiaj
S. Concetta Gentile, rodem z Pittsburgha, była w swoim żywiole, kiedy został wysłana do nauczania w tej szkole. S. Gonzaga, urodzona w Belize, mówiła w wywiadzie: „To były dobre czasy. Miałyśmy mały klasztor i dobrą wspólnotę. Było mnóstwo pracy, i jak zwykle, brak czasu, by być razem”.
Szkoła Niepokalanego Poczęcia szybko się rozrastała i trzeba było zatrudnić więcej nauczycieli tak świeckich, jaki i duchownych. Budowa nowej szkoły bardzo utrudniła życie. Lekcje odbywały się w dosyć dziwnych miejscach: zakrystii, na sali gimnastycznej, a nawet w piwnicy kościoła.
Kiedy rozbudowywano klasztor, trzeba było zrezygnować z pięciu pokoi na rzecz dobudowanej części. Siostry musiały się bardzo ścieśnić w pozostałych niewielu pomieszczeniach.
Życie nigdy nie było tam łatwe. W sobotę siostry uczestniczyły w zajęciach na Duquesne University. W niedzielę uczyły lekcji religii. W 1952 roku kilku nauczycieli świeckich zrezygnowało z pracy i siostry musiały podwójnie pracować, także za nich, w niepełnym wymiarze godzin. Od 1942-1944 ss. Igantia Havers i Dominika Senn podjęły prace socjalne w parafii. Później do grona nauczycielskiego w szkole dołączyła s. Ignatia.
W 1954 r. , w związku z szybkim rozwojem szkoły, niemożliwym stało się dla sióstr obsadzenie jej swoim personelem. Mimo trudności i różnic kulturowych, siostry, które tam pracowały, bardzo pokochały ludzi w parafii. Z ciężkim sercem szkoła została oddana w ręce innych. Ludzie boleli nad utratą sióstr, ale nadszedł czas, by przejść do innych form apostolstwa.
Współczesny Pittsburgh
_____________
http://icsbloomfield.org/about.html
0
